Sandra: Het zuchtende meisje en het treinavontuur op de te vroege ochend

Zuchtend liep het meisje de trein in. Het was zeven uur, buiten begon het net een beetje licht te worden. Ze was moe, heel erg moe. Vanochtend was ze om 6 uur opgestaan, en 6 uur is gewoon veel te vroeg voor een normaal weldenkend mens. Ze verbaasde zich er over dat er om 7 uur zoveel mensen op het station waren. En zoveel, veel te veel mensen in de trein richting Amsterdam. "Waarom? Waarom mensen?" dacht het meisje. "Waarom willen jullie hier zijn?" Kijk, ik wil hier niet zijn. Ik wil nog lekker in bed liggen, aangekruld tegen de warme rug van mijn vriendje, maar ik heb geen keus. Om negen uur begint mijn college in Amsterdam. Om daar vanuit Dordrecht op tijd te zijn moet ik dus om 6 uur op staan. Maar jullie? Jullie kunnen mij niet wijsmaken dat jullie allemaal iets te doen hebben dat zo belangrijk is dat je hier om f*cking 7 uur 's ochtends op een perron in Dordrecht staat te blauwbekken om vervolgens een veel te volle trein te nemen naar God mag weten waar!" Het meisje wist met veel pijn, moeite en vrouwelijke charmes een zitplaatsje te veroveren, ze smeet haar tas op het bagage rek en plofte neer naast een zielig zakenmannetje met dito bril. Het mannetje glimlachte zenuwachtig naar het meisje. Zonder het echt te willen merkte het meisje dat haar glimlach terug iets te veel een air van "Yeah Right!" uitstraalde, en als ze niet zo moe was geweest had ze zich hierom nog best schuldig kunnen voelen. Saaie landschappen trokken aan haar voorbij en ergens tussen Delft en Den Haag zakte het meisje weg in een diepe slaap. Pas toen de trein met een iets te harde schok tot stilstand kwam schrok het meisje wakker. Jeetje! Had ze echt geslapen? Ze keek schichtig om zich heen. Had ze misschien gesnurkt, of nog erger; haar mond open laten hangen en kwijl uit haar mondhoek laten lopen? Haar medereizigers leken niet veel aandacht aan haar te besteden, iedereen was bezig de trein te verlaten. Hmmm.welk station zou dit zijn? Het meisje kreeg niet eens de kans om zich te oriënteren want het zielige mannetje naast haar liet merken dat hij erlangs wilde. Onhandig stond het meisje op. De trein was ondertussen al behoorlijk leeg dus ze ging er voor het gemak maar van uit dit ook haar eindstation was. In een haastige beweging trok ze haar tas met het hengsel van het bagagerek Meteen toen ze dit deed had het meisje er al spijt van. Net te laat zag ze dat haar tas niet goed dicht geritst was. Met de opening naar beneden viel de tas van het bagagerek. In slow-motion zag ze haar pasgewassen ondergoed uit de tas vallen en landen op het zielige bebrilde zakenmannetje. Het mannetje begon nu nog zenuwachtiger te lachen. En toen hij de string die aan zijn bril was blijven hangen giechelig aan het meisje teruggaf, kon ze niet veel meer zeggen dan dat "ze echt net gewassen waren, hoor!". Gelukkig duurde de pijnlijke dialoog geen seconde langer en het meisje bleef achter met haar schaamte. Kon de dag nog slechter beginnen? Zuchtend liep het meisje de trein uit.

Cursorjolijt

Even voor de Internet Explorer 6 gebruikers onder ons. Ziet u hoe blij uw cursortje is onze site weer te mogen besurfen? Schattig he? Oh, wacht. U heeft geen Internet Explorer 6? Das erg jammer want dan gaat al deze fun aan uw neus voorbij. Maar geloof me, uw cursor vind het hier ook zuperleuk! Net als u (althans, dat hoop ik).

Logo-neiverhijd

"Wat zegt u? Of we trots zijn op ons nieuwe logo? Ja hèhè, natuurlijk zijn we er trots op! Diepgaande emoties gevoed door ondwingbare inspiratie en dat dan weer omgezet in dit stukje pixelkunst. Das echnie niks hoor! Kijk maar es naar al die andere logoos, de onze springt er toch prachtig uit zo!?" "Enneuh, u mag em zelfs voor nop op uw eigen sitetje poneren. Jaha, daar staat u van te kijken hè! Maar zo zijn wij gewoon hier."

13 Keigezellige Weblogmeeting Wistudatjes!

(Bericht voor Niet-sieners & Normale mensen: waarschijnlijk lezen de volgende wistudatjes een stuk fijner als u eerst dit linkje van een klikje voorziet.) 1. Wist u dat ik mezelf de maaltijd voor de meeting niet zal overgeven aan ui en knoflook bevattende gerechten? Dit om de sociale omgang met u te bevorderen. Is ons gesprek saai en oninteressant, dan stink ik in ieder geval niet uit mijn mond. Wat een service hè? 2. Wist u dat ik zit te twijfelen over de kledij die ik die avond aan zal trekken? Ga ik voor de Oudhollandsche Dordtse Klederdracht, of trek verwen ik u en mijzelf met mijn extrastrakzittendelederenrozebroekmetuitritsbaarkruisje? Hmmm. 3. Wist u dat ik nog nooit in Breda ben geweest? Niet dat ik nu een droomwens in vervulling zie gaan, maar in het rijtje van triviale feitjes vind ik dat deze er best wel bij hoort. Daarnaast vind ik onverstaanbaar-middeleeuws-dialect-sprekende-mensen erg schattig! Whuhaha enzo. 4. Wist u dat ik graag (chocolade) melk, fanta, appelsap en bitterlemon drink? En dat ik bankrekening technisch erg open sta voor uwerzijdse traktaties? 5. Wist u dat ik erg benieuwd ben naar het analoge achter het digitale? Dan nu duidelijker: dat ik erg benieuwd ben naar het gezicht achter de site. Is hij of zij net zo leuk of onbenullig of slim of lomp of mooi of grappig of kortzichtig of stoer of onsympathiek in het echt als in het html? Dat dus. 6. Wist u dat ik me een beetje schaam voor wistudatje NR 4? 7. Wist u dat mijn lieve moeder haar kalendertechnische verjaring viert op de dag van de meeting? En dat mijn lieve moeder mij zondag op dit feit wees, waarbij ze vroeg of ik het vergeten was en dat ik glashard probeerde te liegen van niet maar dat ze me toch doorhad en dat ze zei dat ze het leuk vond als ik even zou bellen en dat ik haar dus vanaf de mieting zal gaan bellen? 8. Wist u dat die vorige zin grammaticaal gezien niet zo heel erg sterk is? 9. Wist u dat ik mijn sex-appeal versterkende bakkebaarden weer laat staan? En dat mijn vorige bakkebaardsessie tijdens een slaapdronken bui abrupt tot een einde kwam? 10. Wist u dat mijn huidige bakkebaardsessie voor vrijdag niet gereed zal zijn, en dat ik daarom slechts half sexy ten tonele zal verschijnen? Jammer voor u dus, u weet niet wat u mist. 11. Wist u dat Peter van Q-Blog (KLIKKEN & BOEKMARKEN DIE LINK! NU! (tatoeëren mag ook) er helaas niet bij zal zijn? Hij heeft namelijk wel wat beters te doen, hij zal saampjes met zijn vriendin Marjanne hun eerste Verkeringslustrum vieren! Alvast Gefelie! 12. Wist u dat ik verslaafd ben aan sausjes in alle soorten en maten? En dat ik hoop dat de beloofde gratis warme hapjes inclusief gratis lekkere sausjes zullen zijn? 13. Wist u dat ik het erg knap vind van mijzelf dat ik 13 wistudatjes mijn hoofd uit heb weten te persen? Al is dit laatste wistudatje nogal magertjes, das dan weer jammer. Zo, dat waren ze! 13 Keigezellige Weblogmeeting Wistudatjes recht in uw gezicht! Daar!

Schrijfrust -> Schrijflust!

Nader order: Uitgepauzeerd! Jawel! Vanaf heden zal uw digitale gastheer u weer op bijna dagelijkse basis te woord staan (of vervelen, u mag zelf kiezen) met scherpe, intellectuele, erudiete, weloverwogen en schrander geschreven stukjes onzin! Oftewel: Joehoe, ik ben weer terug! Eerlijk gezegd was het weblogloosleven een welkome afwisseling. Het was van korte duur, dat klopt, maar toch heeft het geholpen. Ik dacht niet meer in "eventuele stukjes", kon urenlang internetten zonder een "schuldgevoel" tegenover mijn lieve lezers te voelen, tuurde niet als een bezetene naar mijn tellertje en las met mate de schrijfsels van medeloggers. De schrijfrust heeft me goed gedaan, ik kan het iedereen aanraden. HET WAS HÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉRLIJK! Mocht ik in de toekomst weer zo'n aanval hebben dan zal ik zeker weer wat vakantiedagen opnemen. Ondanks de opluchtende uitwerking van mijn pauze mistte ik het loggen best wel heel erg veel kleine beetjes. Ik heb namelijk altijd veel aandacht nodig gehad (dat geef ik bij deze dan graag toe) en met deze site lukte me dat best aardig! Zonder dit ding voelde ik me toch een beetje kaal, tegen wie moest ik aanpraten als ik iets kwijt wilde? Nu ben ik dus terug, Fris Genoeg & Lekker Fruitig. Oftewel Uitgepauzeerd! En zodra Sandra's virtuele pen begint te kriebelen zal ook zij u lastig vallen met haar dagelijkse beslommeringen! Lief van haar hè? Tot lezens, tot logs! :) PS 01: Bedankt voor alle reacties... PS 02: WE HOUDEN NOG STEEDS VAN U! ECHT WAAR!

Schrijflust/Schrijfrust

Tot nader order even gepauzeerd. Sorrie. Tot mijn grote spijt moet ik u melden dat er de komende tijd geen updeets op mijn persoonlijke stukje internet zullen verschijnen. Heel even geen geravot dus in mijn digitale speelplaats alhier, even wat schrijfrust. De kalmte die me overviel toen ik verzonken was in het technisch geneuzel van mijn digiverhuizing was heerlijk. Natuurlijk, en dat weet ik zelf heel goed, heb ik geen verplichting tegenover wie dan ook om dagelijks den virtuele pen te bezigen, maar ergens voelde ik wel een onplezierige drang opkomen. En dat vind ik jammer... Begrijpt u me alstublieft niet verkeerd. Ik heb ideeën zat, belevenissen genoeg, inspiratie te over, alleen de schrijflust lijkt tanende (mooi woord!). En die wil ik voor zijn voordat mijn schrijfsels zielloze opeenstapelingen worden van Échte Clichés, Spontaniteitsloze Kreten en Échte Flauwheden. Verantwoordelijkheid tegenover mijn lezers? Hmmm. Nee, dat niet echt, eerder tegenover mijzelf. Want mijn plezier is (hopelijk) uw plezier. Toch? Tijdens mijn bescheiden weblogvakantie (waarschijnlijk een virtueel weekje Center Parcs incl. knuffelmuren, moddermaskers, tergende karaokeavonden met zonnebankgebruinde feesten-en-partijen-zangers & saté steengrill dineetjes) zal ik druk bezig zijn met een goed gecoördineerde speurtocht naar nieuwe pijlen, opgeladen batterijen, groene blaadjes, (op)kikkers, frisse neuzen, olijke elans en een vooral een lekker zittende Schwung. Daarbij kan het ook geen kwaad als ik me even wat meer richt op de zaken die er echt toe doen, het offline gebeuren, uweetwel. Maar zodra de Schrijfpleziergoden mij weer goed gezind zijn zal ik u weer op (bijna) dagelijkse basis te woord staan (of vervelen, u mag zelf kiezen) met scherpe, intellectuele, erudiete, weloverwogen en schrander geschreven stukjes onzin! Beloofd! Heus! Dus: Misschien tot straks, morgen of volgende week. In ieder geval tot ooit, u bent nog lang niet van me af! Met vriendelijk groed, Ram:O)N

Dertig Euro Nogwat

Wow! In tegenstelling tot 11 weken terug was de aanschaf van studiemateriaal voor deze periode een stuk minder frustrerend. Vandaag heb ik precies dertig Euro en nogwat uitgegeven aan 2 readerdingessen & 1 syllabus, dit kostte me bijna de helft van mijn huidige vermogen! Tis best frustrerend om te weten dat je van de resterende zelfde hoeveelheid geld nog 2 weken moet (over)leven, maar het kan nog erger. Elf weken geleden kocht ik een té duur boek, stond in de boekhandel van mijn school, pinde braaf en liep daarna naar de bibliotheek. Tijdens deze consumentistische daad verbaasde ik me over de vreemde baardgroei van de medewerker achter de kassa. Na het "U heeft betaald" berichtje werd mij een fijne dag toegewenst, kreeg ik het plastictasje inclusief boek en bonnetje in handen en groette haar vriendelijk terug. Ehh ja, het was dus een mevrouw. Na een minizoektocht in de bieb besloot ik een begin te maken met de terugreis. Naar huis dus. Goedgemotiveerd qua studie en verveeld qua treingereis greep ik naar mijn boek, het boek in mijn tas. Mijn tas, de bijna lege tas, met het boek. Een oud mandarijntje, een groen schattig tupperware broodtrommeltje en mijn boek. Mijn nieuwe, mooie, zware, grote & vooral imposante boek. Het boek tussen wat lege pennen en een verfrommeld pakje kauwgom. Het boek dat me 120 gulden had gekost, het boek dat ik wilde grijpen, naast het mandarijntje. Het boek dat ik niet kon vinden. Het boek dat ik wel wílde pakken, maar dat ik niet kón pakken. Dit omdat ik het kwijt was geraakt. Ik was het kwijt geraakt. OH NEE! IK WAS HET KWIJT GERAAKT! Ik was 120 gulden kwijt! Zomaar, foetsie! (stom woord trouwens, maar kon zo snel geen synoniemerend woord verzinnen) Nog geen heel uur was ik de trotse eigenaar van dit boek en nu al was ik het verloren! Goed gedaan Ramon! Uit pure wanhoop probeerde ik het maar te relativeren. Zo van, “gelukkig heb ik het uitgedroogde mandarijntje nog”, of “ik ben een gezond en gelukkig persoon, heb alles wat mijn hart begeert, verdrink zowat in de liefde van mijn vriendin, familie, vrienden en computer en….”. BOEHOEEE!!!OOOOOHNEEEE!!! AAARGGHHH!!!! FUK, FUK, FUK!!! Van binnen schreeuwde & vloekte ik de meest vreselijke dingen, sloeg de irritante gozer die al 15 minuten met zijn knieën tegen de mijne aanduwde in zijn gezicht, smeet de resterende inhoud van mijn tas tegen het raam, scheurde onder luid gebrul mijn trui kapot en begon daarna groenaangelopen heel zielig in mijn stoel te huilen. Maar nee, niets van dit alles, ik bleef kalm, heel kalm, en incasseerde het alsof ik dagelijks iets kwijt raakte ter waarde van 120 gulden. Naast die gefrustreerde emoties merkte ik (en terecht!) een gevoel van trots opkomen. Zo van, “hé, wat ben ik toch volwassen dat ik er zo kalm mee om kan gaan, niemand heeft er iets van door!”. Het zal er waarschijnlijk heel koel en Zen uitgezien hebben toen ik mijn vriendin telefonisch op de hoogte bracht van de laatste ontwikkelingen. Ik vertelde haar dat ik het plastictasje naast me neer had gelegd toen ik iets opzocht met de computer, en dat ik in een zoek-het-boek-georiënteerde bui het daar simpelweg had achtergelaten. Én dat ik het wel kon shaken, omdat zo’n 300 andere studenten hetzelfde boek ook nodig hadden en waarschijnlijk helemaal niemand zo lief zal zijn het braaf in te leveren bij de mevrouw van gevonden voorwerpen. Én dat het ook wel heel erg stom van mijzelf was dat ik het boek (en plastictasje) niet meteen in mijn tas heb gestopt, maar dat het natuurlijk wel állemaal de schuld was van die vreselijk bebaarde mevrouw achter de kassa! Uiteraard heb ik, eenmaal uit de trein & bijna thuis, op goedgedoseerde doch agressieve wijze mijn frustraties uitgeleefd op een onschuldige prullenbak. Gelukkig was vandaag een mooie dag. Mijn tas ligt dit keer netjes naast mijn bank, en dat ik tot de volgende donatie (nog 12 dagen!) van mijn studiefinanciering nog precies dertig Euro nogwat te besteden heb kan me ook niet schelen. Het is me eindelijk een keer gelukt niet chaotisch, warrig en onzorgvuldig te zijn, en das best knap! ‘K ga nu maar heel zielig m’n ouders bellen, misschien dat ze nog wat voedselpakketten kunnen toesturen.

Stiekum een beetje trots...

Kijk mam, eindelijk sta ik ook eens ergens op de 1e plaats! Goed hé?

Meating Stokje!

Jawel, ik heb een stokje toegeworpen gekregen van Bart! Ik had het begin dit weekend te druk met die verhuizing en andere bezigheden in mijn offline leven (dat schijn ik ergens ook nog te hebben), maar nu dat allemaal achter de rug is wil ik er graag even gebruik van maken. Van dat stokje dus, een stukje over een stokje zeg maar. Hij vraagt naar mijn verlanglijstje, een opsomming van 5 loggende personen, die volgens de lijst bij Punkey nog niet zullen komen op de weblogmeeting van 1 maart, maar wiens aanwezigheid ik wel erg zou waarderen. Dit alles in de hoop dat degene die er nog niet bij staan over gehaald worden wel te komen. Alles voor de knusheid! Komtie (in willekeurige volgorde): Peter (Q-blog) Arnoud (Verbal Jam) Tom (2Birds) Ini (Hippopotame) Marcel ((((Tussenhaakjes)))) (En Luuk ook natuurlijk! Hij staat er nu nog niet bij, maar de geruchten gaan dat hij waarschijnlijk toch gaat komen. Toch Luuk? Ja toch Luuk? Kom nou maar gewoon Luuk!;) Eergister vroeg ik Sandra (mijn vriendinnetje) of ze nog met me meeging, naar die meating. Ze reageerde verbaasd en zelfs een beetje geërgerd. Dat ze die volgende vroeg haar bed uit moest omdat ze naar haar werk zou gaan. 'Ja, maar je had 4 maanden geleden al gezegd dat je mee zou gaan? Toch? Je laat me toch niet alleen gaan? Sta ik daar tussen allemaal onbekenden! Straks vind helemaal niemand me leuk en sta ik heel zielig pinda's te eten. Heel zielig & alleen in een hoekje! Dat wil je toch ook niet? Dat ik ongelukkig en eenzaam in Breda (in Brabant for crying out loud! BRABANT!) aan het wegkwijnen ben? Je houdt toch van me? Eeuwige Liefde weet je nog? Dat je alles voor elkaar over hebt enzo. Ahhh, toe?' vroeg ik haar zo overdreven mogelijk. 'Ja, tóen zei ik dat ik wel mee zou gaan ja, maar tóen had ik dat baantje ook nog niet! Ik moet om 9 uur in A'dam op m'n werk zijn, en ..'. Ik keek haar zo zielig mogelijk aan. 'En. En! Nou! Aaaargh! Nou vooruit dan maar. En ja, ik houd ook van jou ja. En ja, ik zou het heel zielig voor je vinden. En ja we gaan, indien nodig, samen in een hoekje pinda's eten. ' was haar antwoord. Ik snotterde, droogde mijn ogen en was haar eeuwig dankbaar. Maar! Ze heeft wel 1 voorwaarde. Dat weer wel dus. Ze voorzag (en geheel ten onrechte natuurlijk) dat die mieting nogal, sja. Hoe zeg je dat? Saai voor haar zou worden. Dat er allemaal computer/internet gerichte mensen zullen verschijnen, wiens sociale vaardigheden in een café nét niet zo heel erg goed uit de verf zullen komen als op het I-net. Of nee, niet zo. Dat er alleen maar gepraat gaat worden over weblogs en internet en computers en zo. Huh? Natuurlijk niet, nerds met een weblog zijn ook Gewone Menschen hoor, en kunnen ook heus wel over Normale Menschen Onderwerpen praten... Maar stel nou hè, dat ik u tegenkom op die meeting, en dat zij aan mijn zij staat, en dat u opeens de behoefte voelt iets over de Sien (uitspraak: lange IE) of uw pc of over het www te zeggen. Wilt u dat dan onhoorbaar voor haar mijn kant op fluisteren? (of sms-en, meelen, msnen of ICQ-en mag ook) Dit om het gezellig te houden enzo. Weet u dat ook meteen. Maar ze komt dus wel, gelukkig maar! PS/OJA: Het stokje gooi ik door naar de mevrouw van Claver Productions. Hops!

We zijn verhuisd!

Welkom op ons nieuwe stukje internet! Eigenlijk stelt het allemaal niet zo veel voor hoor, bijna alles is namelijk hetzelfde gebleven en u zal er als bezoeker vrij weinig van merken. Op het nieuwe adres na dan. De leukste verbetering is de mogelijkheid om te kunnen reageren op individuele postjes, dit alles ter bevordering van de interactiviteit op dit weplochje. Ik kijk er nu al naar uit! Euh. Met dank aan de Meneer van Zandstrand die hulp bood bij het op slinkse wijze "verwijderen" van de reclame balk (Sorrie Meneren van Blogger!), Sjoerd voor alle technische aanwijzingen en het gepeuter in m'n bronkode, Marc voor het prachtige verhuisbortje, de mensen die de testversie van feedback voorzagen en ikzelf natuurlijk voor al het harde werk dit wiekent. Ha! Oja, wacht! Hoe kon ik het vergeten? U natuurlijk ook bedankt, voor al uw bezoekjes aan onze site! WE HOUDEN VAN U! ECHT WAAR!

Sandra: Keren en gekeerd worden

Als niet rokende, geen bier drinkende, goede resultaten scorende en dus eigenlijk volkomen mislukte studente besloot ik dat het in mijn derde studiejaar nu toch wel eens tijd werd om mij te mengen onder het authentiekere Amsterdamse studentenvolk. Eigenlijk in eerste instantie om nieuwe vriendjes te maken, maar wanneer dit niet zou lukken zou ik er in ieder geval een mooi gesprek/schrijf onderwerp aan over houden. Na een uitgebreide oriëntatie (Goh…jij zat toch bij die en die studenten vereniging…hoe vind je dat nou…daar zo?) werd mijn vermoeden dat ik geen materiaal ben voor het Corps of andersoortig standaard studentenvereniging duidelijk bevestigd. Ik heb te veel waardigheid om me te laten ontgroenen en in een streepjessweater komt mijn figuur niet mooi uit. Via een onbeleefde bulk mail werd mij verteld dat er op de UvA een commissie bestaat die de introductieweek voor de eerstejaars studenten organiseert. Deze commissie was nog hard op zoek naar commissie leden. Dit lag al meer in mijn straatje….kroegentochten en wallenrondleidingen organiseren is best studentikoos, maar het is GEEN studentenvereniging! Met dit idee ging ik ook heel naïef mee op het kennismakingsweekeinde. Tijdens de stoelendans, bier-estafette, polonaise en het aanleren van het commissielied (Jawel! In het Latijn!) kon ik mezelf nog wijsmaken dat ik echt niet bij een studentenvereniging zat. Oke, toegegeven, er werd buitensporig veel bier gedronken en kreten als “lullo” en “kerel” (spreek uit: “kerl”) vlogen ongecoördineerd door de lucht, maar nee….Sandra zit niet bij een studentenvereniging! Pas toen ik de vrijdagnacht van het weekeinde voor het eerst kennis mocht maken met het principe “keren”, of in mijn geval; “gekeerd worden”, begon ik te twijfelen aan het studentenvereniging - gehalte van deze commissie. Voor de leken onder ons. “Keren” is een bezigheid waarbij één persoon (in dit geval ik dus) een weekeindje doorbrengt in een achterlijke herberg, in een nog achterlijker dorp in Zeeland (andere locatie mag ook). Het echte feest begint als deze persoon na een lange nacht feesten besluit haar gammele stapelbedje op te zoeken om nog een paar uurtjes slaap mee te pikken. Een groepje, bij voorkeur stom dronken, met iets minder ambitie om te gaan slapen, stormt precies wanneer deze persoon naar dromenland vertrekt, gepaard met veel geschreeuw de slaapzaal binnen, trekt het matras onder de slapende persoon vandaan en legt het bovenop deze persoon. De slapende persoon (die dan niet meer slaapt) is dan “gekeerd”. Na die ene “kering” en de zes beurten die mij nog volgden kwam ik woedend en gefrustreerd tot de conclusie dat ik dit “écht niet leuk” vond, en dat ik “zéker niet in deze commissie zou blijven”. De volgende ochtend kwam ik ontzettend brak aan bij het ontbijt met de intentie mijn vertrek mede te delen aan mijn commissie genoten. Maar dezelfde mensen die mij ’s nachts hadden geterroriseerd waren ook weer als eerste opgestaan om een heerlijk ontbijtje klaar te maken. Tijdens een kopje thee hoorde ik de “keer – ervaringen” van de rest van de groep aan. Niemand, noch de “keerders” of de “gekeerden” had een fatsoenlijke nachtrust gehad. En op die zaterdag ochtend kon ik hetgeen waar ik luttele minuten ervoor nog om wilde vertrekken opeens best wel waarderen. Als je er op terug kijkt lijkt het allemaal opeens best wel grappig. Ja ja! Deze “bekering” kwam ook bij mij aan als een behoorlijke schok: Misschien ben ik toch wel iets meer geschikt voor een “studentenvereniging” dan ik zelf in eerste instantie had gedacht.

Publieke Bekentenis

Nee, ik laat me niet overhalen. Echt niet. En nee, ik geef niet toe. NEE, NEE, NEE IK GA NIET! Zo. Mijn huidige financiële situatie is om te huilen en zo’n kaartje is echt een ernstige aanslag op mijn schamele spaarpotje. Ze hebben me al meerdere keren in een door mij onbewaakt moment weten over te halen, maar deze keer ben ik sterk. Echt sterk. Concerten van The Backstreet Boys, Five & Tom Jones, ik heb ze allemaal gezien. Ik was erbij, alleen maar omdat ik geen nee tegen mijn vriendjes kon zeggen. Natuurlijk was het gezellig enzo, maar achteraf voelde ik me toch een klein beetje vies… Maar deze keer zal het ze niet lukken, echt niet, ik verzet me er tegen! Ik heb inmiddels een imago hoog te houden, ik weet dat ik al veel schijn tegen me heb (gelukkig heb ik een vriendinnetje) én wat zullen m’n ouders er wel niet van denken? Oh, wat zei je? Euh. Jullie trakteren mij? Echt? Sja. Voorhuid dan maar, tis al goed. Ik ga. Ojee.

Eenmalig Reageersel Mijnerzijds

Ja, dan ga ik het nu toch doen. Ik ga gewoon eens gek doen, ik ga er gewoon eens op reageren. Eenmalig, dat weer wel. Er zijn namelijk een aantal mensen die het niet eens zijn met de manier waarop ik mijn digitale speelplaatsje alhier inricht. Ze nemen mij en mijn site-tje té serieus en zijn van mening dat mijn gevoel voor humor té flauw & té puberaal is. Ik schrijf té omslachtig & té uitgebreid, gebruik té veel uitroeptekens en E's met zo'n streepje (é dus)!!!, wil té lief of té schattig gevonden worden en op semie-literaiwre wijze over oninteressante dingen schrijven. Dat dus. Sjeetje. Om aan zulksoortige reacties ook eens wat aandacht te schenken presenteer ik nu dus met terug & vooruitwerkende kracht mijn reactie, daar komtie! Whuahahahahaha! Zo, daar heeft u niet van terug hè?

Sneek Week 1999

Aangetroffen in mijn gastenboek: "He ramon, ken je me nog, die keer toen je zo dronken was tijdens de Sneekweek 1999. Ik wil even zeggen dat ik nog veel aan je denk. groetjes en kusjes je mark" geschreven door mark jellema En dan nu mijn reactie: (dat was dus geen linkje, mea culpa) Ja Mark dat was me een week hè!? Poehpoeh. Prachtige tijd heb ik daar met je gehad in Sneek! Ook ik denk er nog vaak aan terug, vooral aan die ene wilde donderdagnacht. Weet je nog met die erotische komkommers enzo? Sjee, wat hadden we toen veel gedronken zeg! Ik ben nog vaak naar die keigave Sneekweken teruggegaan, maar heb je helaas nooit meer gezien daar. Waar was je nou? Mark? Neen, niet zo. En dan nu mijn echte reactie: Hè?! Mark?!? Wie ben je als ik vragen mag? En waarom zie jij mij als een dronken Sneekweekganger? Ik ken geen Mark Jellema, heb geen flauw benul van de geografische locatie van Sneek en de weken die ze daar blijkbaar organiseren, en was in 1999 nog heel netjes non-alcoholist (ik dronk alleen appelsap & Fanta). Verder moet ik je ook teleurstellen wat betreft de door jouw gesuggereerde wederzijdse aantrekkingskracht (althans, dat lees ik dan maar voor het gemak tussen je regels door), ik mag namelijk helemaal niet op die manier met jongetjes omgaan van mijn vriendinnetje! Waar ik overigens geen moeite mee heb aangezien mijn hormoonhuishouding op het vrouwelijk geslacht is afgesteld. Toch heb je me nieuwsgierig gemaakt Mark. Ben je een beetje in de war, een jolige grappenmaker of behoeftig naar een goed gesprek? Laat het me maar weten. Alvast de groetjes & heteroseksuele kusjes terug. Hihi :)

Beste Meneer de Huisarts

Beste Meneer de Huisarts, Toen ik vanochtend mijn sokken aan het droogföhnen was bedacht ik me hoe stom ik het wel niet van u vond. U bent nu namelijk ziek (had griep hoorde ik) en dat vind ik héél héél erg stom van u. Als huisarts zijnde mag u namelijk helemaal niet ziek worden, want het is úw taak om zielige zieke mensen te helpen met beter worden. Zo van, hups, beter worden jij! En rap! U als doktermeneer moet het goede voorbeeld geven aan de patiënten, vind ik. Das sim-pel, toch? Een zieke huisarts. Ha, mehoela! Dat is toch hetzelfde als een tandarts met gaatjes, of een natgeregende weerman, of een pornoacteur met een slappe, of een diëtiste met overgewicht, of een pornoactrice met een droge, of een conducteur die te vroeg op een afspraak komt, of een voorleesmoeder met dyslexie, of een doofstomme zanger, of een berggeit met hoogtevrees, of een typiste met lepra, of een analfabetische journalist, of een blinde fotograaf, of een kreupele fysiotherapeut, of een postbode met straatvrees, een voetballer met hooikoorts of een vegetarische slager? Precies hetzelfde, toch? Nou, daarom vind ik dat u zich maar niet moet aanstellen. U weet vast wel een maniertje om snel beter te worden, u hebt er per slot van rekening voor geleerd. Dus niet gaan mekkeren nu, eet een fruitmand leeg en morgen gewoon weer met de schoudertjes eronder! Ziecken Menschen zult u geneezen, schnell! Zo. Dat zal u leren. Met strenge groed, Ramon. PS: Sandra is niet ernstig ziek ofzo, ze wil gewoon een receptje van u hebben. Maar das nog steeds geen excuus voor u!