Poëzie

If I only had someone to love me Two soft arms around me That would protect me for always I feel so damned lonely (mooi he?();-)

Aangenaam Ramon Deel 01: Ramon de Postsorteerder! (Serie schrijfsels die u een beter inzicht zullen verschaffen in de persoon Ramon. Online beter bekend als Ram:o)n, uweetwel)

Hallo, ik ben Ramon. Aangenaam. Ik sorteer post. Maar niet uw post hoor. Ik sorteer, samen met mijn collega’s, post van gemeentelijke bedrijven uit Amsterdam. Vroeger al, als klein Ramonnetje zijnde was postsorteren mijn lust en mijn leven. Tot grote ergernis van mijn vader verzamelde ik alle enveloppen vindbaar in ons huis en ordende ze vervolgens totdat ik 2 nette stapeltjes had. Soms raakte ik ook een brief kwijt. Daardoor is er een keer iets fout gegaan bij het betalen van een rekening en kwam er een Meneer de Deurwaarder langs. Mijn zusjes bed en haar klerenkast werden door deze Meneer meegenomen. Toen ben ik maar gestopt met mijn posthobbie. Postsorteren, postsorteren, postsorteren. Dat klinkt saai (vooral als je het 3 keer achter elkaar zegt of tikt) maar dat is het niet. Echt niet! Er gebeuren namelijk ook hele spannende dingen. Zo kreeg ik gister een brief in handen met daarop de plaatsnaam Willemstad. Ik dacht, nou, dat is dus in Nederland. Maar dat was het dus niet! Het was gewoon in Suriname! Jaha! Spannend hè? Nou. Een van mijn collega’s heeft ook eens iets heel ondeugends gedaan. Er was eens verdwaald eurokitje dat terecht kwam op ons sorteer Walhalla. Het kitje bleek bestemd te zijn voor een Mevrouw die inmiddels overleden was. Maar die had er natuurlijk niks aan. En toen heeft dus een van mijn collega’s die eurootjes gewoon voor zichzelf gehouden! Erg hè? Schande vond ik dat. In onze pauze lachen we ook vaak om stomme plaatsnamen als Lutjebroek, Anna Paulowna Goirle, Baexem, Stompetoren, Monster, Nibbixwoud, Haren, Tuk, Tuitjenhorn, Tubbergen, Uddel, Abbega, Twello, Uffelte, Ugchelen, Ureterp, Biervliet, Usquert, Blijham, Hippolytushoef, Oijen, Cadier En Keer, Chaam, Warffum, De Wilp, Jubbega, Kortgene, Knegsel, Klazienaveen, Poortugaal, Reusel, Achlum, Reutum, Wognum, Wolfheze, Wezep, Dreumel, Echt, Kuinre, Kudelstaart, Rucphen, Roggel, Rips, Zijtaart, Eenrum, Lierop, Liempde, Ruurlo, Schijf, Zweeloo, Neunen, Zwaag, America, Zuilichem, Heukelem, Zonnemaire, Lopik, Aarlerixtel, Erica, Maarheeze, Geffen, Sibbe, Exloo, Sprundel en natuurlijk Sexbierum. Met dit buitengewoon amusante bijbaantje sla ik 2 vliegen in 1 klap. Mijn hachelijke financiële situatie lijkt zich langzaamaan te herstellen én ik kom ook weer onder de mensen! *Pets* Dat was het. In het volgende deel van deze serie maakt u kennis met Ramon de Amateur Gynaecoloog!

Verwarde Herinneringen aan mijn Basisschooltijd

de AAP ge NOOT vanMIES

Sandra: Blokfluitles

Mijn moeder is lerares; een hele goede lerares wel te verstaan. Maar het nadeel van leraressen is dat ze juist op hun eigen kinderen extra hun best lijken te willen doen. Zo vond mijn moeder het noodzakelijk dat haar kinderen ook op muzikaal gebied voldoende werden onderricht. Omdat ik het vertikte muziekles bij mijn moeder te volgen, werd ik op mijn achtste, tegen mijn zin, naar blokfluitles gestuurd. Ik won al sinds mijn vierde kleurwedstrijden, was redelijk goed met LEGO-bouwpakketten en kon belachelijk goed playbacken, maar mijn eigen moeder had niet door dat bij mij zowel de interesse als het talent voor muziek ontbrak. Tijdens de allereerste blokfluitles zat ik al snel verveeld uit het raam te staren, opeens, uit het niets *pets !* kreeg ik van de bejaarde blokfluitjuf zomaar een tik met het muzieknotenboekje! Ik trok mijn spiksplinternieuwe blokfluit uit het lederen hoesje en mepte die heks tegen haar bovenbeen. Mijn moeder ontving een boze brief en ik hoefde / mocht niet meer terug naar blokfluitles. Alhoewel ik ongetwijfeld flink op mijn donder heb gekregen, heeft ook mijn moeder haar lesje geleerd. Want voor zover ik weet is mijn twee jaar jongere broer het hele “je-moet-op-muziekles-want-dat-is-goed-voor-je-algemene-ontwikkeling-drama” bespaard gebleven. Zo zie je maar weer; zelfs als lerares of moeder ben je nooit te oud om te leren…

Superdeluukse Gratis handtekening van T-Jo! (inclusief bloemetje en streepje eronder)

T-Jo’s reactie op zijn eerste verwijzing in een linckslijstje : “En voor mij is het (voorzover ik weet) mijn eerste verschijning op een linklijstje! Dus ik wil graag ten eerste mijn computer bedanken; zonder jou had ik dit nooit kunnen bereiken. Vervolgens gaat mijn dank uit aan hen die het aandurfden mij te promoten. En uiteraard, last but not least, al mijn fans die iedere ochtend trouw bij mijn voordeur staan te wachten om een glimp van mij op te mogen vangen. Om dit heugelijke feit te vieren, zal ik morgenvroeg handtekeningen uitdelen.” En nu, als extra service op deze site, kan ik met trots een exemplaar aanbieden van zijn handtekening. Gisterochtend ontvangen in mijn meelbox en nu al verkrijgbaar voor het grote publiek. Zolang de voorhuid strekt, dus wees er snel bij! Jaja, dat was em. Tis toch vooral het bloemetje dat 't em doet. Vind ik. En nu snel het Piemelstukje lezen van mijn vriendinnetje!

Sandra: Piemels

Ik heb geen meer dan normale affectie met piemels, maar ik wil dit stukje internet toch even reserveren voor mijn bescheiden mening over deze vreemde, maar bevredigende, rare, maar lustopwekkende en daarnaast soms zeer aanwezige lichaamsdelen. Over het algemeen (zeg gerust; altijd) zijn mijn "close encounters" met een piemel beperkt tot fysieke samenkomsten met Ramon. Maar heel af en toe wordt ik op een onbewaakt ogenblik toch oog in oog gesteld met het mannelijk geslachtsdeel van andere mannen. Nu heb ik het niet over video-, televisie -of tijdschriftbeelden van den erotische soort, maar over echte 'live' 3-D versies op minder dan een lichaamslengte afstand. (Even voor de duidelijkheid, het gaat hier niet over seksuele handelingen, maar over pure onschuldige situaties.) Het is mij meerdere malen, tijdens logeerpartijtjes, kampeertochtjes, overnachtingen in herbergen enz., overkomen dat mannen en vrouwen niet gescheiden van elkaar sliepen. En tijdens sommige van deze gelegenheden gebeurde het dat de daar aanwezige mannen 's ochtends vroeg in hun boxershort, zittend op hun luchtbed / stretcher, tegen mij aan begonnen te praten over koetjes en kalfjes TERWIJL HUN LID NOCHALANT EN ONTSPANNEN UIT HUN BOXER HING!!!! Sorry hoor! Gezien de niet-geërecteerde toestand van de piemels in kwestie ga ik ervan uit dat dit soort exhibitionisme niet met opzet gebeurd, maar dan nog! Mannen van Nederland: zoiets heb je toch door!? Ik merk het toch ook als mijn borsten uit mijn nachthemd hangen!? Zou piemel-bezittend & weblog-lezend Nederland mij hiervoor een verklaring kunnen geven? Ik ben benieuwd.

Lincks!

Na maandenlang achterstallig onderhoud heb ik em eindelijk eens onderhanden genomen. Stof erafgeblazen, voorzien van een vers kleurtje, dode links verwijderd en frisse toegevoegd. Mijn verwijslijstje naar de persoonlijke stukjes internet van al mijn lieve internetvriendjes en vriendinnetjes! (zei hij zeer volwassen en mannelijk) :-D

Curieuze & Cruciale Confettie Cilemma’s

Waarom is konfetti rond? En niet gewoon vierkant? Dat zou namelijk véél handiger zijn! Als je uit een papiertje allemaal rondjes knipt, dan houdt je allemaal van die kleine snippertjes over uit alle hoekjes die je ongeknipt laat. Vierkante confettie zou dé oplossing daarvoor zijn, want dan heb je namelijk geen last van dat restmateriaal. Of is vierkante konfetti minder feestelijk in gebruik dan de ronde variant ervan? Of dwarrelt ronde confettie langzamer (en dus feestelijker)? En zouden er konfetti fabrikanten zijn die dat hebben uitgeprobeerd? Natuurlijk snap ik dat ze bij de goedkopere uitvoeringen de afvalstukjes erin laten zitten, dat scheelt namelijk een hoop werk. Maar wie scheidt dan bij de luukse confettie de rondjes van de versnipperde afvalstukjes? Zo’n baantje wil je toch helemaal niet hebben? Stom woord eigenlijk, confetti. Bent u Brabander, konfettiefabrikant, slimmer dan ik, of een van de 2 Deurzakkers? En heeft u de verlossende antwoorden op deze curieuze & cruciale confettie cilemma’s? (ja ik weet dat het eigenlijk dilemma’s moet zijn, met een D, maar zo allitereerde het fijner) Dan hoor ik dat graag van u!

Beste Meneer de Tekenfilmproducent,

Mijn beste vriendje Marc doet momenteel erg zijn best om een hoofdrol te krijgen in een Echte Stoere Tekenfilm. En ik wil hem daar dus mee helpen. Hij heeft nog niet zo vreselijk veel ervaring, en ik weet dat dat eigenlijk wel een vereiste is, maar toch zou ik u willen vragen hem in een van uw tekenfilms te stoppen. Want hij is echt al heel erg goed hoor! Over zijn ervaringen: Hij heeft al in een goedkope Kruitvat uitvoering van het verhaal van de Ridders van de Ronde tafel gespeeld. Camelot enzo, u weet wel, met Merlijn (een zwerverachtig & slecht nagesynchroniseerde meneer) en allerhande stoere ridders. Maar dat werd helaas niet zó succesvol als we gehoopt hadden. Volgens mij zijn er maar 82 banden van verkocht. (45 daarvan liggen bij mij op zolder, maar dat moet u hem niet vertellen hoor!) Wat trouwens wel erg knap is dat hij, o.a. gedwongen door het krappe budget, 2 personages heeft ingesproken! En hoe! Zo is hij stemtechnies te herkennen in Koning Arthur én Ridder Lancelot. Marc is goed in scherpe dialogen, spectaculaire actiescènes en kan best wel leuke grappen vertellen. Ik lach heel vaak om hem. Ook soms met hem. Hij is goed in stoere & mannelijke stemmen en spreekt voor een kleine vergoeding leuke voicemeels in voor familie en vrienden. Hij probeert soms ook nog te zingen en is vooral erg goed in het spelen van een arrogante ridder. Om u alvast een voorproefje te geven van zijn kwaliteiten heb ik een fragment uit zijn film meegestuurd. Hier en daar behaalt het natuurlijk niet de kwaliteit van uw ietwat professionelere producties, en het zou zelfs op uw lachspieren kunnen werken, maar ik vraag u toch om daar door heen te prikken. Echte kwaliteit laat zich namelijk niet verloochenen! Ach, ik loop op de feiten vooruit. Dat merkt u namelijk wel tijdens het bekijken van dit spectaculaire fragment. Dus ik hoop dat u hem snel belt voor een mega grote tekenfilm die hij in kan spreken. Het liefst eentje waar hij super veel geld mee verdient zodat ik, als zijn beste vriend zijnde, er indirect ook nog wat mee opschiet. Verder hoop ik dan ook af te zijn al die avonden waar hij mij de demovideotape met Disney liedjes laat zien die hij met zijn karaokeset heeft ingezongen. De rare stemmetjes die hij oefent tijdens onze telefoongesprekken wanneer ik hoofdpijn heb ben ik trouwens ook flink zat aan het worden. Met hele vriendelijke groet, en bedankt voor uw tijd, en ik vertrouw op u, en help mij en Marc alstublieft, ah toe?, Ram:o)n (Marc’s allerallerbeste vriendje) PS 01: Oja, bijna vergeten! HIER is het filmpje! PS 02: Ah toe?!

Geslijm

Precies twee weken geleden zat ik met Astrid en Ton op een terras in het Vondelpark. We hadden het Lunchconcert van een cultureel bezoekje voorzien en waren verzonken in een zeer onderhoudend doch therapeutisch aanvoelend gesprek. Praten met lotgenoten helpt, echt waar. Dit alles onder het genot van een thee (zij), een bier (hij) en een appelsap (ik). We hadden het over “sommige” loggers in het bijzonder en de “scene” in het algemeen. Over de kwaliteit van de schrijfsels van de “die ene” loggers die zóó goed of leuk zijn, terwijl er ook weer “anderen” zijn die qua log niet echt “ons ding” doen. Astrid (met wie ik die dag een blindedeet had) en ik waren het er unaniem over eens dat Ton De Schoone Kunsten der (Weblog)Schrijven zeer goed beheerste. Dat lijkt natuurlijk op geslijm, zo met de persoon erbij over wie je praat, maar dat was het niet. Echt niet. Denk ik. Althans... We meenden het wel! Dus. Het kwam er op neer dat je soms een weblog leest waarop een reactie van jouw kant alleen maar afbreuk kan doen aan de kwaliteit van het geschrevene. Het is af. Rond. Het staat. Je hebt er niets aan toe te voegen, ook al zou je soms willen zeggen: “Goh, dat vond ik echt een mooi stukje!”. Maar ook dat misstaat vaak, het riekt naar geslijm. Alhoewel..., sóms moet het wel kunnen. Eén simpel woord is dan voldoende. Vind ik. En hoe mijn blinddeetige dag was met Astrid? Mooi! ;)

United European Piknikkers 2002

We besmeerden de zelfvoorgebakken stokbroden met 3 verschillende soorten kruidenboter. Drie soorten om alle verschillen in persoonlijke kruidenbotervoorkeur tegemoet te komen. Dat is altijd een zeer delicate kwestie, die kruidenbotervoorkeur. (Mooi woord trouwens, delicate). We zaten in de schaduw van de boom naast ons. De zon scheen gemotiveerd. We probeerden de geur van de hondendrollen in het grasveldje geestelijk te ontkennen. “Ik ruik geen poep. Dat is geen poep. Echt geen poep. Ik ruik frisse dennenbomen. Ja. Ik... Ohnee. Ik ruik een dennenboombos waar iemand net heeft gepoept!” We aten zelfgemaakte appeltaart met slagroom, dronken wijn en dubbeldrank en verbaasden ons over de combie Ananas & Guave. Iemand sneed het onderwerp “Het Midden-Oosten Conflict” aan maar werd al snel tot de orde geroepen. Het was namelijk gezellig. Piknikken is truttig. En dan praat je niet over hopeloosmakende & niet op te lossen oorlogen. We vroegen ons af wat een guave eigenlijk was. We zongen alle liedjes van The Sound of Music en The Westside Story. We zwommen schaamteloos naakt in de vijver. We dansten tussen de bomen en speelden verstoppertje in de bosjes. We deden handjeklap terwijl we middeleeuwse rijmpjes scandeerden. Rammelden met onze tamboerijnen en bespeelden onze gitaren. We... Nee sorie, dit is echt allemaal stierepoep. Ik vervolg mijn verhaal en zal niet meer jokkebrokken. Beloofd! We gaven een voorbijlopend bejaard stel 2 plakjes van onze krentencake. Ze twijfelden in eerste instantie, maar het lukte ons toch om ze over te halen. Het gras van onze overburen was groener, en zonder hondendrollen. We vertelden het overrijpe stel dat we lid waren van "United European Piknikkers 2002" en dat die zelfgemaakte cake echt wel heel erg lekker was. En dat we heus wel te vertrouwen waren. En dat we ook een internetsite hadden. Dat deed het em natuurlijk. We lachten om Marc’s zelfgemaakte & mislukte brownies. En aten uit beleefdheid ieder een stukje. Merel at er 4. Onbegrijpelijk. We zaten op haar vrolijke & zelfgemaakte lapjesdeken. Een lapjesdeken die ze op tweede kerstdag “eventjes” in elkaar naaide. We stonden er versteld van. Een lapjesdeken die officieel een quilt genoemd dient te worden. Weet u dat ook meteen. Sandra begon een onredelijk doch zeer vermakelijke tirade (deels gesponsord door een aantal rode wijntjes) over alle vervelende en lelijke mensen in deze wereld. Dat er meer mooie mensen in Amsterdam woonden en er een hoge concentratie was van lelijke mensen in Dordrecht. Ik was erg trots op haar. Ik houd van Doorgaans Zeer Lieve Meisjes die Zo Nu & Dan onredelijk bot zijn. Ik nuanceerde het verhaal en vulde haar aan. Lelijke mensen hebben namelijk ook bestaansrecht, en daar dien je op gepaste wijze mee om te gaan. Zolang ze maar niet té erg stinken. We waren uitgegeten en lagen gezamenlijk op het kleed. We speelden een associatief gedachten spelletje. Iemand noemde een willekeurig woord waarna de volgende de eerste associatieve gedachte erop losliet. En zo voort. 5 keer het woord poep (natuurlijk door al die drollen om ons heen), 9 keer het woord sex (uh...ja) en 4 keer het woord hoesten. Marc was verkouden. Ze viel op mijn been in slaap. De zon kwam achter de boom vandaan. De middag was mooi en lang. We bepraatten de stompzinnigheid van kinderseries. Over het behaarde lid van de Barbapapafamilie, Teddie Rukspin en zijn sexueel getinte achternaam, hoe Micky (als Mouse) Pluto (de hond) als huisdier kon hebben, de desillusionerende tv-variant van Suske & Wuske, de hoogstwaarschijnlijk latent homoseksuele smurfen en het schandknaapje Robin van Batman. Ze werd wakker. Er zat een charmante kwijlplek op mijn broek. We praatten: Onzinnig doch zeer Gewichtig. We lachten: Gezellig en net niet té Truttig. We aten: Te veel. Echt Veel te Veel. En natuurlijk keken we ter afsluiting van deze Pikniksessie 2002 naar de schattige lammetjes in het park en imiteerden we een 5-tal bronstige pauwen. Dit probeerden we zo natuurgetrouw = bronstig mogelijk te doen. We hijgden er zelfs bij om alle lelijke Dordtse dagjes-en-park-bezoekende-mensen te irriteren. Conclusie: Missie United European Piknik 2002 met succes volbracht!

Truttigheid mag

Mijn pinksterweekend staat in het teken van truttigheid. Het begon gister, toen ik voor het eerst sinds 12 jaar weer boodschappen heb gedaan met mijn moeder! Vanuit ons pitoreske rijtjeshuis vertrokken we in mijn moeders autootje naar het pitoreske winkelcentrum. Een winkelcentrum inclusief lelijke huisvrouwen, ondergekwijlde kinderen, Goelio Eglias galmen door de geluidsinstallatie en een patatzaak beplakt met Fortuyn posters. Ja inderdaad, truttig. Deze 2e Pinksterdag heb ik namelijk een Heuse Truttige Piknik georganiseerd voor al mijn Dordtse vriendjes! Saampjes gezellig in het gras zitten, kwebbelen over de toestand in de wereld en tegelijkertijd wat knabbelen aan allerhande etenswaren. De daarvoor benodigde boodschappen haalde ik tegelijk met de grote Zaterdagmiddag Boodschap van mijn moeder. Slim he? Zo had kon ik en genieten van de gezelligheid van mijn moeder en werd mij een levensgevaarlijke fietstocht met twee tassen aan mijn stuur bespaard. Ik vond het trouwens ook erg leuk om op het winkelcentrum een stoere vriend tegen te komen die ik lange tijd niet had gezien. Het was vooral het contrast dat het em deed. Hij had bij zich: een lege kratbier en 2 stoere vrienden. Ik had bij me: een leeg plastictasje en mijn moeder. Onder het genot van Goelio's zoetgevooisde stemgeluid vertelde hij me dat hij nog wat drank en chips nodig had voor het feest van vanavond. Waarop ik vertelde dat ik nog dubbeldrank, 4 stokbroden en weggooibekertjes nodig had voor mijn picknik. Ook erg stoer, vond ik. Straks ga ik met mijn Zusje en Sandra naar Rotterdam om tussen al het massale gepeupel de zondagmiddagconsumenten uit te hangen. Winkelen dus. Maar als u het niet erg vind stop ik nu met schrijven. Ik heb namelijk haast, mijn zusje vroeg net of ik eieren wilde gaan koken voor het ontbijt. Maar nu ik u toch spreek... Wat doet u toch eigenlijk achter uw pc? Het is redelijk mooi weer: Gaat naar buiten! Praat eens met uw vrouw! Of geef de kinderen eens wat aandacht! Poets uw auto of bezoek eens een meubelboulevard! Enneuh, weet u trouwens wat dat inhoud? Dat Pinksteren? (Oftewel: De religieuze achtergrond van deze vrijedagen.) Nee? Ik ook niet. En daar schaam ik me best wel voor. Dus dan spreken we nu samen het volgende af: 1- Eerst deze site goed doornemen. 2- Daarna METEEN genieten van onze vrije dagen. 3- EN NIET VANACHTER EEN PC! Oke? Truttigheid mag dus, u heeft bij deze mijn toestemming! En dan zal ik de volgende keer beter mijn best doen op een stukje. Afgesproken?

TROTS!

" Kijk mama! Een tijdje terug stond ik nog op de eerste plaats met de woorden poep & plas, maar een of andere vervelende Meneer heeft mij van die eerste plaats af weten te duwen met zijn viespeukige site... Maar nu heb ik weer iets anders hoor! Ik sta wéér op de eerste plaats! Met een nieuw woord! Joepie! Goed he?!"

Frappantiserende Foto's Aflevering 003

Bijna vier zomers geleden was hét historische moment daar. Ik mocht mijn vriendinnetje meenemen op vakantie! Met als bestemming: een Zuid Franse Camping! Jawel, Burgerlijkheid to the Max! Die ochtend besloten we, als onwaarschijnlijk schattige 16-jarigen, de stoute schoenen aan te trekken en mijn familie achter te laten in het zwembad. We gingen iets ondernemen. Iets stoers. We gingen sámen naar het strand. Och, we waren zo snel tevreden. Simpele (ont)spanning voor twee verliefde pubers. Om de drukte van het AndréHazesCampingpubliek te ontlopen besloten we verderop een rustiger plekje te vinden. En met succes. Bijkomend gevolg was wel dat dit rustigere gedeelte van het strand gereserveerd was voor naaktrecreanten. Oei! Homoseksuele naaktrecreanten wel te verstaan. Oei! Oei! Gniffelend (onopvallend natuurlijk) legden we onze handdoeken neer en keken nog onopvallender (en quasi nonchalant uiteraard) om ons heen. Wat een goed verhaal is dit om te vertellen in de pauze als we weer naar school moeten! Dachten we in koor. Sandra was erg ontdaan van al het mannelijk, nakend, gespierd en zongebruind geweld en liet het allemaal goed tot zich doordringen. Tot grote ergernis van haar net iets minder nakend, gespierd, zongebruind en onwennig om zich heen kijkende vriendje. Toch kon dit de pret niet drukken. We genoten van de Franse zon, wenden al snel aan alle blote piemels om ons heen en namen af en toe een verfrissende duik in de zee. De dag was lang en mooi en het wegwerp fototoestel in haar rugzak schreeuwde om aandacht. Hier moest een symbolische daad gesteld worden, dit moment moest vastgelegd worden! *klik* (hij links, zij rechts) Met als onderschrift: Aààààààààààààààààh...

Sandra...

Ik ben een beetje sip. En ik heb ook alle recht om een beetje sip te zijn (al zeg ik het zelf). Ten eerste woont mijn vader zo'n beetje aan de andere kant van de wereld en zie ik hem hoogstens 6 weken per jaar. Dat vind ik best iets om sip van te worden. Mijn vader heeft een leuke nieuwe vrouw (mijn "stief"-moeder) en met haar twee schattige kleine kinderen, ook hen zie ik praktisch nooit. Ook best een reden om sip te zijn, vindt u niet? Mijn "stief-moeder" heeft ook weer een moeder (dat zal dan wel mijn "stief-oma" zijn, denk ik). Deze "stief-oma" kende ik niet zo heel erg goed. Ik krijg jammer genoeg ook niet meer de kans om haar beter te leren kennen, want deze lieve, oude vrouw is gisteren onderweg naar het ziekenhuis, mede door haar hoge leeftijd, de slechte leefomstandigheden en de armlastige medische zorg, op de achterbank van mijn vaders auto overleden. Ik verkeer in de gelukkige positie dat al mijn "niet-stief" opa's en oma's nog in leven zijn, maar dit semi-grootouderlijk verlies maakt mij toch een beetje ... Ja, sip dus.

Frappantiserende Foto's Aflevering 002

TE KOOP - GEWELDIGE AANBIEDING! *de presentator kucht en leest de tekst op van zijn spiekkaartjes* Doet u toch ook eens iets goeds voor deze arme student. Help die jongen nou eens. Zie hem zwoegen. Zie hem de eindjes van zijn povere bestaan aan elkaar knopen. Aanschouw deze wanhoopsdaad en verlos hem van deze enorme collectie plastictasjes. (Klinkt lekker dramatisch zo hè?) Zelfstandigheid heeft zo zijn gevolgen. Dramatische gevolgen wel te verstaan. Sinds ik mijn intrek heb gedaan in dit studentenkamertje moest ik namelijk zelf voor mijn boodschappen zorgen. Een schande! Resultaat: 27 plastic tassen die mijn kamer vervuilen. Op deze Frappantiserende Foto krijgt u een goed beeld van de desastreuze gevolgen hiervan. Taaaaa Taaaaaaataaaaaaaaaaaa! Met als onderschrift: Te koop aangeboden. Altijd handig, altijd fijn! 27 Plastictasjes, van divers pluimage, zo goed als nieuw. Op te halen tegen elk aanneemlijk bod! Met als extraatje: Indien uw bod de 50 Euro overschrijdt krijgt u er gratis, dus helemaal voor niets (LET OP: NIETS!!!), die ozo functionele tuinkabouter bij! Geheel gratis!

Ohnee! We zijn gesneaklogd!

Huh? Ja, we zijn gesneaklogd! Wat? Ja, euh we zijn gesneaklogd! T-Jo vindt dat het webloggebeuren een beetje ingekakt is. Daarom besloot hij de "sieen" eens actief aan te gaan pakken. Mijns inziens is dat Zuuper, ik ben namelijk dol op fruitige initiatieven! Eigenlijk schijnt dat sneakloggen niets meer te zijn dan ongemanierd gastloggen. Maar och, het zij hem vergeven. Graag verwijs ik u door naar Jo's* eigen stukje internet waar hij het u zelf even uitlegt. Maar dan wel meteen weer terugkomen hè! U moet het onderstaande postje namelijk nog even tot u nemen. Sneakloggen dus. Loggers, Gij zijt gewaarschuwd! T-Jo, logse! * Jo voor intimie

Slecht nieuws T-Jo's Sneaklog dus

Nu 6 mei is uitgegroeid tot de meest beschreven dag sinds 11 september (voor Nederland tenminste), wil ik even de aandacht vestigen op iets wat misschien door al het media-geweld niet bij iedereen is doorgedrongen. En het kwam in eerste instantie even hard aan. Ik was nog maar half wakker, Stenders Vroeg stond op en ik hoor 'Jody Bernal' en 'Michael Jackson' in een zin. Ho! Stop! Ik ben nooit zo'n fan geweest van Stenders, maar hier ging er toch iets totaal fout. Even verder geluisterd. Blijkt dat Jody Bernal uitgenodigd is om op te treden met een hele zooi (met name Amerikaanse) artiesten voor een goed doel.Optreden voor een goed doel vind ik prima. Een hoop artiesten daarvoor bij elkaar zoeken, met het oog op meer inkomsten: toppie. Maar Jody Bernal daarvoor vragen, wil er bij mij niet in. Ik weet dat Stenders' betrouwbaarheidsniveau met moeite de 40% haalt, maar dit kwam behoorlijk serieus over. Wie kan mij het bewijs geven dat dit alles onzin is? Alsjeblieft? T-Jo

Frappantiserende Foto's Aflevering 001

NIEUW! NIEUW! NIEUW! Jawel! Vanaf heden zullen er met flinke regelmaat digitale foto's prijken op dit needrige weblochje. Hier dus op http://achhetiswat.blogspot.com. Vertelt het voort! Foto's genomen door ondergetekende. Foto's afkomstig van een te goedkoop Chinees Webcam-achtig-ding dat zonder snoer schijnbaar lijkt te fungeren als Digitaal Fotocameraatje (inclusief te dure batterijtjes, dat weer wel). Foto's: flauw doch curieus van aard en zeer diep qua gang! Oftewel: Slechte foto's. In Aflevering 001 van deze nu al legendarische reeks presenteer ik u met trots deze zeer onscherpe en moeilijk leesbare foto! Genomen vanaf een soppig grasveldje gelegen in een soppige woonwijk hier bij mij in de buurt. En dan komt NU de foto! * de presentator (dat ben ik) maakt een hevig zwaaiend gebaar met zijn armen* Taaaaaaaaaataaaaaaaaaaaaaaaa! Met als onderschrift: Waar spelen kinderen in vredesnaam wél met hondepoep? Zo, euh ja, dat wast. En? Gaaf he?

Geurgeheugen

"De potige Russische zwemlerares schreeuwt vriendelijk naar het meisje met de rare navel. Uweetwel, zo eentje die naar buiten gaat, zo van “ploep, druk me dan in!”. Het meisje sluit haar slagen niet goed genoeg, net zoals ik. Even later schreeuwt de kogelstootster ook wat tegen mij. ‘Rotwijf, ik doe toch m’n best? En waarom scheert ze haar snor niet eens af?” denk ik. Vanuit het golfslagbad zie ik mijn vader en zusje gezellig tegen een knuffelmuur aanstaan. Een bekend fenomeen voor Centerparksgangers. Daar in de hoek staan de duikplanken waar ik niet vanaf durf te springen. Straks als alle stoere jongens uit mijn klas, die het natuurlijk wel durven, het water in plonzen zal ik van de glijbaan glijden. Samen met mijn buurmeisje, inclusief normale navel. Gelukkig maar. Er zijn een stel vervelende ventjes die de glijbaan blokkeren. Erg vervelend want ik had net zo’n vaart! Mijn oma is er trouwens ook. Samen lachen we om onze verrimpelde vingers. Met een Indonesisch tongval zegt ze dat onze vingers “kriepoet” zijn. Later die middag eten we patat, met onze verrimpelde vingers uiteraard. Semi trots, maar met een nare bijsmaak, laat ik mijn A-diploma zien aan mijn buurvrouw. Ik heb een hekel aanzwemles. Echt waar, bah! Plezierzwemmen in het weekend kan daarentegen best wel leuk zijn! De B en C varianten van dat stomme plastikke papiertje kunnen een dikke piemel krijgen. Zo! Daar!" Ha, al die jeugdherinneringen door dat kleine beetje chloor in mijn wc!

Pim Fortuyn 1948 - 2002

Onwerkelijk. De dag ervoor werd onze vrijheid gevierd. Onvoorstelbaar. Er was één debiel met een wapen voor nodig. Woede. Debatteren doe je met woorden, niet met wapens. Laf. Een meningsverschil werd hem fataal. Incidenteel? Onschuldig, “Tolerant” Nederland is geraakt. Misselijk. Hij durfde zijn nek uit te steken, was kwetsbaar. Tragisch. Verguisd en vereerd. Onacceptabel. Vermoord om een gedachtegoed. De dag ervoor werd onze vrijheid gevierd...

Kaartje van Astrid

Hoi Sandra! Het is hier in Frankrijk heerlijk warm en heel erg mooi!! Beetje nadeel zijn de (openbare) wc’s… Niet zo schoon en geen wc papier. Maar in ons huisje hebben we ter compensatie roze wc-papier. Zeer schön!! ;-) Tot snel! Kus Astrid Met deze zeer cruciale “Frans wc-papier feiten” werd ik van de week verrast. Op mijn doorgaans vrij lege deurmat lag een zeer zonnig ansichtkaartje van Astrid. Nu vind ik post krijgen - échte post, geen rekeningen of bankafschriften – echt onwijs cool. Maar een ansichtkaartje krijgen van iemand, die je nog nooit in levende lijve hebt ontmoet, schopt helemaal kont! Weg met die saaie e-mails, ik wil kleurige ansichten met vreemde postzegels, sierlijke handschriften en feitjes over buitenlands wc papier! Astrid, bedankt voor je kaartje, hij hangt boven mijn bed! Enne..als ik ooit nog op vakantie ga, dan stel ik je uiteraard ook op de hoogte van mijn toilet avonturen ;-) Kusje, Sandra

Amsterdam J. H. Welkman

Dag Amsterdam, Dag groene grachten, Dag wrakke huizen, Dag horden toeristen, Dag overvol Vondelpark, Dag reetveterskater, Dag lichte vrouwen, Dag smeltkroes, Dag stadje van me, tot morgenochtend.

Mannen onder elkaar…

Uh, ik wil natuurlijk niet gaan uitmaken wat u als vrouw zijnde wel en niet mag lezen hier enzo. Maar toch zou ik nu het liefst even alleen willen zijn met alle mannelijke lezers. Vooral om vooroordelen niet te bevestigen, of het beeld dat u heeft van mannen niet te bezoedelen. Mooi woord trouwens, bezoedelen. Nou, voorhuid! Daar gaat ie! Zo, hèhè! Nu we eindelijk alleen zijn kan ik het toch nog aan iemand kwijt! Wat mij namelijk dwars zit is het volgende. U als man zijnde, een piemelwezen zeg maar, moet er toch ook last van hebben! Als u plast hè, zonder broek, voelt u dan ook die spetters van uw plasstraal tegen uw benen kletteren? Dus als u net uit bed komt, of een korte broek draagt, of om een andere feestelijke reden van broekkledij ontdaan bent. Dan voelt u dat toch ook? Ja toch? Dan heeft u dat toch ook wel eens? Ja toch? Ik vind dat dus echt vreselijk! Vooral omdat ik daardoor weet, een conclusie trekken is vrij simpel, dat die spettertjes ook tegen mijn benen aan kletteren als ik een broek aan heb. MAAR DAT IK ZE DAN DUS NIET VOEL! AAH! Oh, sorrie. Kuch. Nou, dat vind ik dus vies, dat idee. Dat er dus allemaal kleine plasspettertjes op je broek zitten. Dat lucht op. Zo. Bedankt. PS voor mannen: Maar dat heeft u toch ook wel eens? Ja toch?! En vind u dat niet vies dan? PS voor vrouwen: Zo, u heeft dus toch gelezen he! Nou, lekker is dat! Natuurlijk is dit geheim en de geestelijke lasten die u hier aan over houdt voor uw eigen rekening! Ik had u gewaarschuwd!

Koning-ginnedag is... volgens Sandra & Ram:o)n

... je irriteren aan al het mensvolk uit de provincie dat in grote getale jouw stad op onbeleefde manier komt overbevolken. Terwijl je zelf ook uit een Zuid- Holland’s gehucht komt natuurlijk. ... €3,50 voor een stom broodje betalen en er toch van kunnen genieten. ... datzelfde broodje omhoog voelen komen in een kermisattractie op de Dam ... helemaal vergeten waar zo’n dag eigenlijk om draait. De verjaardag van Maxima, toch? ... dat je normaal gesproken alleen maar op een wc durft te plassen (is ook een principe kwestie hoor!), maar dat je op een feestdag als deze de dappere stap toch durft te nemen op een PMOU (Plastic Mobiel Openbaar Urinoir). En dat je dan van je vrienden te horen krijgt dat je er te lang over doet, en dat ze dan net alsof doen dat ze naar je piemel gaan kijken. En dat je daar dan heel erg zenuwachtig van wordt. ... zien wat alcohol kan doen. Hoe erg het eigenlijk is. Wat het losmaakt in de mens. Hoe fijn het is nuchter te zijn en stiekum toch een beetje mee te feesten. ... continu terugrekenen naar je vertrouwde gulden. *Snik* ... aangesproken worden door een gaycouple en te horen krijgen dat je toch zeker wel homo zou moeten zijn. En dat je vriendin natuurlijk gewoon je zus is en of ik het wel zeker wist, van mijn geaardheid, en dat je ook nog te horen krijgt dat je zo lief lacht en … en AAAAAAAAAH! ... heel de dag zeuren over het slechte weer, terwijl het amper heeft geregend. ... je op het Museumplein afvragen waarom al die dance-acts met een mannetje achter een synthesizer en een blond zangeresje met een navelpiercing zoveel op elkaar lijken. ... je vergapen aan het ruime aanbod van Lelijkheid. Aan de aangeboden rommel, afvalbergen en mensen uit de provincie en euh, rommel. ... hard, maar toch respectvol, lachen om bordjes van exotische eetgelegenheden. Zowel kraampjes als kleine restaurantjes. “Lekkere warme broodje!” & “Wij habben geen wc!” ... erachter komen dat Breezers ook in plastic flesjes worden verkocht WAUW!! ... tussen meer dan een half miljoen mensen toch nog bekenden tegenkomen. ... Gordon nog hoger in je lijstje zetten van Favo Nederlandse Zangers wanneer je niet bijkomt van zijn slechte grap. Op een stampvol museumplein vanaf het podium: “Ja, dames en heren, willen de mensen aan de rechterkant van het podium wat ruimte vrijmaken? Er komen namelijk mensen in het gedrang. Op last van de brandweer natuurlijk. En wel doen hè? Ander laten we Gerard Joling optreden!”. Haha! ... die avond, na een halve maraton door de stad te hebben geslenterd, moe en voldaan saampjes op de bank in slaap vallen. ... LEUK!