Zin in iets nieuws?

Bezoek dan snel www.frisgenoeg.nl en
luister je suf met de Grote Marc en Ramon Show!

Ofzoiets.

We zijn verhuisd!

WWW. ACH HET IS WAT .NL!

Huishoudelijke Mededeling / Doorgehakte Knoop

Zie het bordje! :) (Euh ja... Ik heb het bordje waar op stond we tijdelijk gestopt waren inmiddels vervangen door het nieuwe bordje. Maar alle reacties op dit bericht wilde ik niet wissen. En ja, dan krijg je dit he!)

Ramon's Rare Rulletjes!

KLICK! Oproep aan aller Webloggers Der Nederlanden: "DOET MEDE MET DEN NIEUWE TREND, SCANT UWER RARE RULLETJES IN! VANDAAG NOG!:)" UPDEET!:De Trend is een Feit! Waahoo, Jottum & Joepie enzo! Eerlijk gezegd liep ik tijdens het schrijven van het vorige stukje tekst vooruit op het succes van mijn Rare Rulletjes Rage. Inscannen van (on)willekeurige rommel blijkt toch aan te slaan, gelukkig maar. Voelt u zich geprikkeld door dit verfrissende concept, maar bent u nog niet overtuigd van het genot dat het inscannen van uw rotzooi opleveren kan? Tjek dan nú de scansels van deze illustere loggers die u voorgingen! Luuks Lollige Liflafjes T-Jo's Tamelijke Teringzooi Badeends Buitenissige Benodigdheden Disparu Dascinerende Dingen * Odette's Olijke Otzooi* Marjannes Melige Meidentroep Hera's handige hebbedingetjes Micheline's Melige Meuk Kristels Kunstige Knutsels (even scrollen) TRUE BELIEVERS IN DEN HYPE, SCANZE! * 'K ben maar zo onbeleefd geweest om zelf een mooie alliterende titel te verzinnen!:)

Zeer Volwassen Huishoudelijke Mededeling

Wie dit leest is gek! :-P

Goed nieuws

Vandaag heb ik goed nieuws te horen gekregen. Een collega van een vriendin is gister uit zijn coma ontwaakt. Hij belandde in het ziekenhuis na een ongelukkige val van een trap. Eerst werd hij erg ziek, later kwam de coma. Fijn. Zijn situatie was ernstig genoeg voor de doktoren om na een paar dagen de familie mede te delen dat hij het waarschijnlijk niet zou halen. De doktoren gaven hem op. Hij is 25 jaar. Zijn linkerbeen functioneert nog niet helemaal naar behoren maar de rest doet het prima. Zijn eerste woorden waren “Wat zijn de uitslagen van het WK?”. Ik loop ook te vaak onvoorzichtig de trap af en ben ook al meerdere keren gevallen. Op mijn bilpartij, gelukkig, en niet mijn op hoofd. Gister fietste ik te onvoorzichtig een kruising over. Mijn walkman te hard en mijn blik op net iets te oneindig. Een auto schoot rakelings langs me. Het was zijn fout, want hij reed door rood. Ik schrok me wezenloos. Als ik zulke verhalen hoor van jonge mensen die tunnels met licht meemaken, die echt op het randje gelegen hebben, dan ben ik altijd geneigd om in clichés te gaan denken. Dat ik maar blij moet zijn. Dat het met mij tot nu toe goed is gegaan. Dat ik hoop dat het goed met me blijft gaan. Dat het zomaar voorbij kan zijn. Enzo. Clichés, ik zei het toch? Tijdens zijn coma was hij volledig bij kennis, hij hoorde ieder woord, volgde bijna elk gesprek. Nu ik in de gelukkige positie ben niet in een coma te liggen en ik ook alle woorden en gesprekken om mij heen kan volgen, neem ik een besluit. Ik ga wat voorzichtiger doen. Maar niet té natuurlijk. Dat zou weer saai worden. Ik begin bij die trap, vandaag nog!

Mijn Notulen

Mijn appelsap & chocomel smaakten heerlijk. De sfeer was goed, gezellig en voor velen alcoholisch. De conversaties waren diepzinnig maar vooral banaal. Gelukkig maar. Er werd veel gelachen. Het werd erg laat. Zo laat zelfs, dat ik nu, de avond erna, nog steeds last heb van een katerig gevoel. Ik had gewoon die appelsap & chocomel niet door elkaar moeten drinken! Ik heb: Het feestje in het Vondelpark volledig misgelopen, inclusief de mensen die daar wel aanwezig waren maar niet op de Hardcore Afterparty. Veel mensen gemist die er zowiezo niet bij waren. Wel op de stoep mogen staan van een van de gezelligste kroegen van Amsterdam. Me meerdere malen moeten verexcuseren voor ons voorbij fashionable late arriveren op het fuifje. In den lijve iemand gecomplimenteerd met een smaakvolle gekozen URL en bijhorende 100-derden bezoekers per dag. Een ongezouten & kritiekvolle doch vriendelijk & opbouwend bedoelde opmerking moeten inslikken, incasseren en verwerken (ik bel straks mijn moeder) van iemand die het allerallerlangst meedraait in de Siejn; dus hij zal er dan wel verstand van hebben. Een stikker in ontvangst mogen nemen voor mijn snelplassende vriendinnetje die agendatechnisch verplichtingen had in België. Met een groepje telefonisch iemands URL richting het oosten des Lands geschreeuwd. Gezegd dat ik haar nieuwe camplaatje vond lijken op een altijd-prijs-kraslot. Terplaatse mijn vriendin met behulp van mijn trouwe telefoon alle groeten doorgegeven. De organisatoren gecomplimenteerd met de geslaagde uh... organisatie, mooie nieuwe site, en smaakvol uitgekozen lelijke logofotootje (oh Negro!). Een zeer onderhoudend & gezellig gesprek gehad met dé Logger der loggers. Helaas niet gesproken met de logster die mij op de vorige mieting een beetje verlegen wist te maken. Wel stiekum naar haar gekeken uiteraard. Gevraagd of hij vaker blowde of alleen omdat hij nu in Amsterdam was. Dé Woordkunstenaar gecomplimenteerd met zijn speech waar ik helaas ook niet bij was. Mogen aanschouwen hoe iemands eerste & hilarische & nachtelijke kikkererwt-falafal ervaring was. Gezellie gepraat met de Pivotman die qua kleer- & kleurcombikeuze outfitmatig erg veel overeenkomsten met ondergetekende vertoonde. Toen de zon weer opkwam en ik nog bezig was met mijn terugreis per fiets genoten van de muziek verzorgd door mijn gloedjenieuwe mp3cdspeler. En als allerallerallerbelangrijkste... Het lieve en onschuldige gezelschap waarmee ik arriveerde op het fuifje, waarmee ik in het holst der nacht een jaren ’70 midden-op-de-stoep-zit-en-ouwehoer-sessie heb gehouden en die ik braaf, zoals het een heer betaamt, netjes thuis heb gebracht... Dat gezelschap was zeer charmant. En dat zeg ik echt niet alleen omdat ze me die middag erna hebben getrakteerd op een heerlijke brunch! Kort samengevat: De mieting was zó, bedankt allemaal! *steekt zijn duim de lucht in*

Marc & Ramon tijdens het uitvoeren van een van hun gezamenlijke talenten: Zaterdagavond onderuitgezakt, chipsetend, tv/dvd-kijkend & slechte grappen makend op de bank hangen voor gevorderden.

(Inleidend stukje: Marc kwam laatst met een klacht over onze vriendschap. Hij vond dat ik hem te negatief neerzette op mijn site. Dat ik hem een beetje plagerig behandelde als ik het had over zijn zelfgemaakte en mislukte brownies. Of over zijn verwoedde pogingen om in een tekenfilm te spelen (maar kom op zeg: als je als volwassen vent zóóó graag in een kindertekenfilm wilt spelen dan… Haha!) Oh, daar deed ik het weer. Als tegenprestatie wil ik u nu dus kennis laten maken met de Echte Marc. De Andere Marc. Mijn beste vriendje met een net zo slecht gevoel voor humor als ik. En dat is best knap. De Marc met wie ik vaak doldwaze avonturen beleef. De Marc die ik vaak plaag, maar waar ik ook vaak aardig tegen doe. Heus. Als u dit verhaaltje namelijk uit heeft kunt u meteen beginnen met Marc's gastoptreden op mijn site. Aardig van mij, toch?) Ramon neemt een slok van zijn appelsap. Marc zapt en laat terloops een scheet. *Pfréét* Ramon kijkt geschokt Marc’s kant op. Marc probeert nonchalant te kijken en giegelt zeer volwassen. Ramon giegelt even mee en realiseert zich wat er zojuist gebeurde. Ramon: MARC!?!? Marc: Uh, Ramon? Ramon: MARC?! WEET JE WAT JE ZONET DEED? Marc: Ramon! Uh ja. Ramon: MARC! Marc: RAMON! Ramon: JE LIET EEN SCHEET! Marc: Uh ja. Hihi. Ramon: Marc! Dat doe je nooit! Marc: Hihi. Oh ja. Ramon: WOUW MARC! Dat is een ontzettende verrijking van onze vriendschap! Marc: Hihi! Ramon: MARC!? Dat was een historische scheet! Jij laat nooit scheten! Ík ben altíjd de gene die de scheten laat, maar jij nóóit! Héé Marc!? Die scheet van jou hè, die kan zo regelrecht de analen in! Marc: Huh? Hoezo? Daar kwam hij toch net uit?! Marc en Ramon in koor: WHUAHAHAHAHA! Hilariteit alom. Dat snapt u ook wel.

Gastoptreden van mijn beste vriendje Mark: Marc & BN-ers!

Ben ik een beetje raar? Ik kan er echt van genieten dat ik bekende Nederlanders tegenkom en zelfs een beetje "ken". Zo zat regelmatig Bolkenstein in mijn tram 8 als ik in Den Haag naar mijn werk ging. De laatste tijd niet meer. Tegenwoordig ga ik met de auto. En ik heb het eigenlijk nog niet aangedurfd om te vragen of Bolkenstein met mij mee wil rijden. Eigenlijk ook wel een beetje raar. Zou hij geen leasewagen van de zaak hebben, ofzo? Of heeft hij um ergens verdekt geparkeerd en neemt hij voor de schijn de laatste 2 haltes met de tram? Ik weet het niet. En als ik er zo over nadenk: het kan me eigenlijk ook nix schelen. Dan heb ik ook wel es op een terras gepraat met Ellemijn Veldhuizen Van Zanten. Nu zul je je afvragen: Wie is in Naam des Heeren God Ellemijn Veldhuizen Van Zanten? Welnu: Ellemijn Veldhuizen Van Zanten speelde in de serie Zonder Ernst. 'Kheb nog nooit een halve aflevering volgehouden, maar dat heb ik haar maar niet laten merken. Je zegt immers niet: Ik geil enorm op bekende Nederlanders zoals jij: Ellemijn Veldhuizen Van Zanten! Zelfs als ze in Ruk-Series spelen! Ik zat naast haar omdat Silvester (van Arie en Silvester) vroeg of ik ook mee ging naar een terrasje. Silvester zat bij mij in de klas. Eigenlijk wel mijn close-ste bekende Nederlander. Met hem kan ik gewoon rielekst omgaan. Ik heb zelfs zijn telefoonnummer! (06). Verder heb ik best wel eens met de politie-agent gepraat die in o.a. in Amsterdamned speelde ("kopje koffie, Tinus?) en in de Vlaamsche Pot. En natuurlijk De rechercheur in GTST! Voorts heb ik mijzelve compleet belachelijk gemaakt bij de Televisierring-uitreiking. Zo heb ik daar NAAST Kaatje Tensen gezeten. Heb ik Teun Kuilboer (uit GTST) verveeld, mezelf compleet belachelijk gemaakt bij Irene Moors, mezelf mider populair gemaakt bij Carlo Boszhart (ze hadden ooit al es het liedje "visite, visite, doe maar of je thuis bent" voor me zongen, toen ik geheel onverwachts de kantine van een geluidsstudio inliep), gezellie geconverseerd met Edvard ik-heb-hier-tweeduizend-euro Niessing, Nelleke van der Kogt aangeklampt, Leco uitgekotst (hij vond ons te gewoon om naast zijn Kaatje te zitten), hard gelachen met Inge Ypenburg, wazig gegaapt naar Angela Groothuizen, Linda de Mol een handje gegeven, gezellig gebept met Annette Barlo, Sander van campingTV omarmd, Sipke nogwat van dat dierenprogramma van de TROS de hand geschud, tegen Isa Hoes geroepen dat ik mezelf leuker vond om te videotapen dan iemand anders van de 800 bekendere nederlanders daar. Dan heb ik nog Bert v/d Veer (belangrijk-commercieel-zender-man en ex-pin-up-club-regisseur) gesproken. Althans, ik sprak hem aan en +/- 10 seconden later stond hij met iemand interessanters te praten. Ik was te min. Dan nog even omarmd gestaan met die jongen die iedereen een patatje wil laten eten voor 1000 euro, maar dat niet voor elkaar krijgt (Sander, heettie geloof ik), Bassie en Adriaan Zonder Schminck gezien, maar MET rimpels. Bij Jaap Jongbloed in de trein gezeten, Justine Pelmelay op een feestje zien zingen (ja, ik ken ook onbekende bekende Nederlanders, komt er nog eentje:) tegen Dries Roelvink aangelopen op het Rembrandtplein (Heb je eindelijk es de kans om op het Rembrandtplein tegen een bekende Nederlander aan te lopen, is het f*cking Dries Roelvink!), geprobeerd een heel slecht gesprek aan te knopen met Michiel van Praag en op de rij in het theater v-r Albert Verlinde gezeten. En zo kan ik nog uren doorgaan. En dat wil ik heus doen. Maar dan wel op verzoek.

Belangrijke mededeling van het postsorteerdersfront (gebracht door uw allesfavorietste postsorteerder Ram:o)n!)

Na een te lange weblogstilte heb ik u eindelijk weer iets belangwekkends te melden. En deze keer is het echt een goeie! Gaat u er dus maar rustig voor zitten en houdt u zich stevig vast. Vandaag is mij namelijk iets jottums overkomen. Een mijlpaal. Een keerpunt. Een Wonderbaarlijk Historisch Moment om later met weemoed aan terug te denken! Ja, zoiets. Daar gaat ie: Na een intensieve sorteersessie van een aanzienlijke hoeveelheid enveloppen waren mijn 2 stapeltjes klaar om gewogen te worden. Niets vermoedend legde ik de kleine stapel op de weegschaal waarna het groene displaytje mij vertelde dat de streekpost (dus binnen de streek Amsterdam) ongeveer 7,5 kilo's zwaar was. Tot zover niets bijzonders, ik hoor het u denken. Maar nu komt het! (uw leesinspanning wordt beloond, beloofd!) Vervolgens legde ik, in slowmotion uiteraard (zulke momenten spelen zich altijd af in slowmotion) de stapel Overige Post (buiten de regio Amsterdam, uhuh) op het weegapparaat. (Excuses voor het overmatig tussenhaakjes gebruik in deze alinea) (Daar deed ik het weer!) (SORRIE!) De tijd stond even stil. Gesprekken werden gestopt, de radio zweeg en sorteermachines liepen vast. Het magische moment was daar. Mijn adem stokte. De weegschaal had gewogen. Het displaytje was er klaar voor. Mijn collega’s keken mij vol ongeloof aan en ik, verrast, verbaasd en vooral geëmotioneerd staarde op mijn beurt naar de groenglimmende cijfertjes. Er stond. Hij zei. Ik had. Het woog. 11,111 KG! WAAAAAAAAAHOOEEEEEEEEEEE! JOTTUM! SOOHEEE! Ik stond perplex en werd gefeliciteerd door mijn medepostsorteerbroeders en broederinnen. Romantische vioolmuziek klonk door de speakers en de camera zoemde uit. Van mijn chef kreeg ik een extra sierlijke Port Betaald stempel op mijn voorhoofd gedrukt (dat is traditie hé) en na op schouders het sorteerkantoor rondgedragen te zijn deelde ik in de pauze handtekeningen uit. Ik genoot van het moment en besefte me dat… POSTSORTEREN ROELS! (vooral als 5 dezelfde getalletjes je vanaf een groen displaytje toelachen!) Zucht...

Huishoudelijke Mededeling

PAUWZE (nog hééél even!:-) (niettes: ik ben er weer!)

Frappantiserende Foto's Aflevering 004

Ik hoop dat mijn moeder dit stukje niet leest. Ik schaam me namelijk een beetje tegenover haar. Alhoewel, de helft van de inhoud van je koelkast laten beschimmelen vind ík best een hele prestatie! De augurken, het blikje ragout en de chocopasta bleven gelukkig bespaard van het witte pluis en de groene uitslag. Mijn jam, crème baguette en mijn lievelings magnetronpannekoeken zijn daarentegen allang in het rijk der gestorven consumptiemiddelen. Voor mijn moeder: Uh, als u dit toevallig wel leest he... ik, slik nog wel steeds elke dag mijn vitaminepilletjes hoor! (Ook al gaat dat tegen de oudhollandsche wijsheid in die al generaties door onze familie trekt: Zit de letter R in de maand? Dán slik je vitaminepilletjes!) Oja, doe de groetjes aan papa! Met als onderschrift: Jummie!

Poëzie

If I only had someone to love me Two soft arms around me That would protect me for always I feel so damned lonely (mooi he?();-)

Aangenaam Ramon Deel 01: Ramon de Postsorteerder! (Serie schrijfsels die u een beter inzicht zullen verschaffen in de persoon Ramon. Online beter bekend als Ram:o)n, uweetwel)

Hallo, ik ben Ramon. Aangenaam. Ik sorteer post. Maar niet uw post hoor. Ik sorteer, samen met mijn collega’s, post van gemeentelijke bedrijven uit Amsterdam. Vroeger al, als klein Ramonnetje zijnde was postsorteren mijn lust en mijn leven. Tot grote ergernis van mijn vader verzamelde ik alle enveloppen vindbaar in ons huis en ordende ze vervolgens totdat ik 2 nette stapeltjes had. Soms raakte ik ook een brief kwijt. Daardoor is er een keer iets fout gegaan bij het betalen van een rekening en kwam er een Meneer de Deurwaarder langs. Mijn zusjes bed en haar klerenkast werden door deze Meneer meegenomen. Toen ben ik maar gestopt met mijn posthobbie. Postsorteren, postsorteren, postsorteren. Dat klinkt saai (vooral als je het 3 keer achter elkaar zegt of tikt) maar dat is het niet. Echt niet! Er gebeuren namelijk ook hele spannende dingen. Zo kreeg ik gister een brief in handen met daarop de plaatsnaam Willemstad. Ik dacht, nou, dat is dus in Nederland. Maar dat was het dus niet! Het was gewoon in Suriname! Jaha! Spannend hè? Nou. Een van mijn collega’s heeft ook eens iets heel ondeugends gedaan. Er was eens verdwaald eurokitje dat terecht kwam op ons sorteer Walhalla. Het kitje bleek bestemd te zijn voor een Mevrouw die inmiddels overleden was. Maar die had er natuurlijk niks aan. En toen heeft dus een van mijn collega’s die eurootjes gewoon voor zichzelf gehouden! Erg hè? Schande vond ik dat. In onze pauze lachen we ook vaak om stomme plaatsnamen als Lutjebroek, Anna Paulowna Goirle, Baexem, Stompetoren, Monster, Nibbixwoud, Haren, Tuk, Tuitjenhorn, Tubbergen, Uddel, Abbega, Twello, Uffelte, Ugchelen, Ureterp, Biervliet, Usquert, Blijham, Hippolytushoef, Oijen, Cadier En Keer, Chaam, Warffum, De Wilp, Jubbega, Kortgene, Knegsel, Klazienaveen, Poortugaal, Reusel, Achlum, Reutum, Wognum, Wolfheze, Wezep, Dreumel, Echt, Kuinre, Kudelstaart, Rucphen, Roggel, Rips, Zijtaart, Eenrum, Lierop, Liempde, Ruurlo, Schijf, Zweeloo, Neunen, Zwaag, America, Zuilichem, Heukelem, Zonnemaire, Lopik, Aarlerixtel, Erica, Maarheeze, Geffen, Sibbe, Exloo, Sprundel en natuurlijk Sexbierum. Met dit buitengewoon amusante bijbaantje sla ik 2 vliegen in 1 klap. Mijn hachelijke financiële situatie lijkt zich langzaamaan te herstellen én ik kom ook weer onder de mensen! *Pets* Dat was het. In het volgende deel van deze serie maakt u kennis met Ramon de Amateur Gynaecoloog!

Verwarde Herinneringen aan mijn Basisschooltijd

de AAP ge NOOT vanMIES

Sandra: Blokfluitles

Mijn moeder is lerares; een hele goede lerares wel te verstaan. Maar het nadeel van leraressen is dat ze juist op hun eigen kinderen extra hun best lijken te willen doen. Zo vond mijn moeder het noodzakelijk dat haar kinderen ook op muzikaal gebied voldoende werden onderricht. Omdat ik het vertikte muziekles bij mijn moeder te volgen, werd ik op mijn achtste, tegen mijn zin, naar blokfluitles gestuurd. Ik won al sinds mijn vierde kleurwedstrijden, was redelijk goed met LEGO-bouwpakketten en kon belachelijk goed playbacken, maar mijn eigen moeder had niet door dat bij mij zowel de interesse als het talent voor muziek ontbrak. Tijdens de allereerste blokfluitles zat ik al snel verveeld uit het raam te staren, opeens, uit het niets *pets !* kreeg ik van de bejaarde blokfluitjuf zomaar een tik met het muzieknotenboekje! Ik trok mijn spiksplinternieuwe blokfluit uit het lederen hoesje en mepte die heks tegen haar bovenbeen. Mijn moeder ontving een boze brief en ik hoefde / mocht niet meer terug naar blokfluitles. Alhoewel ik ongetwijfeld flink op mijn donder heb gekregen, heeft ook mijn moeder haar lesje geleerd. Want voor zover ik weet is mijn twee jaar jongere broer het hele “je-moet-op-muziekles-want-dat-is-goed-voor-je-algemene-ontwikkeling-drama” bespaard gebleven. Zo zie je maar weer; zelfs als lerares of moeder ben je nooit te oud om te leren…

Superdeluukse Gratis handtekening van T-Jo! (inclusief bloemetje en streepje eronder)

T-Jo’s reactie op zijn eerste verwijzing in een linckslijstje : “En voor mij is het (voorzover ik weet) mijn eerste verschijning op een linklijstje! Dus ik wil graag ten eerste mijn computer bedanken; zonder jou had ik dit nooit kunnen bereiken. Vervolgens gaat mijn dank uit aan hen die het aandurfden mij te promoten. En uiteraard, last but not least, al mijn fans die iedere ochtend trouw bij mijn voordeur staan te wachten om een glimp van mij op te mogen vangen. Om dit heugelijke feit te vieren, zal ik morgenvroeg handtekeningen uitdelen.” En nu, als extra service op deze site, kan ik met trots een exemplaar aanbieden van zijn handtekening. Gisterochtend ontvangen in mijn meelbox en nu al verkrijgbaar voor het grote publiek. Zolang de voorhuid strekt, dus wees er snel bij! Jaja, dat was em. Tis toch vooral het bloemetje dat 't em doet. Vind ik. En nu snel het Piemelstukje lezen van mijn vriendinnetje!

Sandra: Piemels

Ik heb geen meer dan normale affectie met piemels, maar ik wil dit stukje internet toch even reserveren voor mijn bescheiden mening over deze vreemde, maar bevredigende, rare, maar lustopwekkende en daarnaast soms zeer aanwezige lichaamsdelen. Over het algemeen (zeg gerust; altijd) zijn mijn "close encounters" met een piemel beperkt tot fysieke samenkomsten met Ramon. Maar heel af en toe wordt ik op een onbewaakt ogenblik toch oog in oog gesteld met het mannelijk geslachtsdeel van andere mannen. Nu heb ik het niet over video-, televisie -of tijdschriftbeelden van den erotische soort, maar over echte 'live' 3-D versies op minder dan een lichaamslengte afstand. (Even voor de duidelijkheid, het gaat hier niet over seksuele handelingen, maar over pure onschuldige situaties.) Het is mij meerdere malen, tijdens logeerpartijtjes, kampeertochtjes, overnachtingen in herbergen enz., overkomen dat mannen en vrouwen niet gescheiden van elkaar sliepen. En tijdens sommige van deze gelegenheden gebeurde het dat de daar aanwezige mannen 's ochtends vroeg in hun boxershort, zittend op hun luchtbed / stretcher, tegen mij aan begonnen te praten over koetjes en kalfjes TERWIJL HUN LID NOCHALANT EN ONTSPANNEN UIT HUN BOXER HING!!!! Sorry hoor! Gezien de niet-geërecteerde toestand van de piemels in kwestie ga ik ervan uit dat dit soort exhibitionisme niet met opzet gebeurd, maar dan nog! Mannen van Nederland: zoiets heb je toch door!? Ik merk het toch ook als mijn borsten uit mijn nachthemd hangen!? Zou piemel-bezittend & weblog-lezend Nederland mij hiervoor een verklaring kunnen geven? Ik ben benieuwd.

Lincks!

Na maandenlang achterstallig onderhoud heb ik em eindelijk eens onderhanden genomen. Stof erafgeblazen, voorzien van een vers kleurtje, dode links verwijderd en frisse toegevoegd. Mijn verwijslijstje naar de persoonlijke stukjes internet van al mijn lieve internetvriendjes en vriendinnetjes! (zei hij zeer volwassen en mannelijk) :-D

Curieuze & Cruciale Confettie Cilemma’s

Waarom is konfetti rond? En niet gewoon vierkant? Dat zou namelijk véél handiger zijn! Als je uit een papiertje allemaal rondjes knipt, dan houdt je allemaal van die kleine snippertjes over uit alle hoekjes die je ongeknipt laat. Vierkante confettie zou dé oplossing daarvoor zijn, want dan heb je namelijk geen last van dat restmateriaal. Of is vierkante konfetti minder feestelijk in gebruik dan de ronde variant ervan? Of dwarrelt ronde confettie langzamer (en dus feestelijker)? En zouden er konfetti fabrikanten zijn die dat hebben uitgeprobeerd? Natuurlijk snap ik dat ze bij de goedkopere uitvoeringen de afvalstukjes erin laten zitten, dat scheelt namelijk een hoop werk. Maar wie scheidt dan bij de luukse confettie de rondjes van de versnipperde afvalstukjes? Zo’n baantje wil je toch helemaal niet hebben? Stom woord eigenlijk, confetti. Bent u Brabander, konfettiefabrikant, slimmer dan ik, of een van de 2 Deurzakkers? En heeft u de verlossende antwoorden op deze curieuze & cruciale confettie cilemma’s? (ja ik weet dat het eigenlijk dilemma’s moet zijn, met een D, maar zo allitereerde het fijner) Dan hoor ik dat graag van u!